زندگی پس از زندگی عباس موزون در این شب‌ها دارد پخش می‌شود؛ فصل چهارم این مستند علمی و پژوهشی با رویکرد دینی و اخلاقی هست.
به شخصه هم تشکر می‌کنم از عوامل سازندۀ این مجموعه و هم تحسین‌کننده هست این مجموعه به لحاظ محتوایی.
اما سؤالی هم برایم پیش آمده: خروجی این برنامه در جامعۀ ما چه بوده است؟ در شرایطی که برخی مسائلی که در این مجموعه مطرح می‌شود، مو را بر تن هر آدمی راست می‌کند! چرا نمودهای آن را در جامعۀ بیرون و لایه‌های مختلف مردم مشاهده نمی‌کنیم؟
به جرأت می‌توانم ادعا کنم در مقولۀ فرهنگ‌سازی سازمانی، محتوای متنی یکی از مهم‌ترین ابزارهاست؛ چرا که بدون بوروکراسی و کاملاً هنری ایفای نقش می‌کند.
زمانی که بخواهیم یک بنر یا استند ساده را هوا کنیم، باید کلی هماهنگی و هزینه صورت دهیم.(که البته آن هم به تنهایی اسمش فرهنگ‌سازی نیست!)؛ اما متن‌های ارزشمند و محتواهای مفید همیشه اثرگذار خواهد بود.
بریده‌ای از یک کتاب:در سال‌هایی که جوان‌تر
و به ناچار آسیب پذیرتر بودم
پدرم پندی به من داد
که تا به امروز در سرم می‌چرخد
و تکرار می‌شود.
او گفت:
هر وقت دلت خواست کسی را نقد کنی،
یادت باشد که در این دنیا،
همه مردم امکانات تو را نداشته اند...
موفقیت، محصول عادت‌های روزانه است، نه یک دگرگونی بزرگ و یکباره در کل زندگی.
ایجاد عادت‌های ماندگار، دشوار است. مردم تغییرات کوچک اندکی ایجاد می‌کنند و چون نتیجهٔ قابل توجهی مشاهده نمی‌کنند، متوقف می‌شوند. فکر می‌کنید «یک ماه است که هر روز می‌دوم، پس چرا هیچ تغییری در بدنم نمی‌بینم؟» زمانی که این‌گونه فکر‌ها غلبه کنند، خیلی راحت عادت‌های مثبت به آخر خط می‌رسند.
خرده عادت‌ها
جیمز کلییر
