در جا زدن، آخرش هیچ است!
و همۀ آن به عدم خواست قلبی ما برمی‌گردد که می‌خواهیم مسیر راحتی و تلاش نکردن را انتخاب کنیم.
آخر مگر می‌شود تلاش نکرد و توسعه پیدا کرد؟
مگر می‌شود رنجی نکشید و با دیگران متفاوت نبود؟
شاید برخی معمولی بودن را بخواهند؛ پس باید متناسب با همی معمولی بودن، از دنیا انتظار داشته باشند و همیشه شاکی و نالان نباشند که به حقشان نرسیده‌اند.
سلام علیکم
گاهی اوقات نتیجه تلاش ها متراکم می شود و یک دفعه خودش را نشان می دهد.