زندگی در این دنیا یعنی نرسیدن‌ها؛ یعنی ناکامی‌ها؛ یعنی زخم خوردن‌ها؛ یعنی بغض‌هایی که بارها و بارها باید فرو بخوریم و بجنگیم؛ چون چارۀ دیگری نداریم.
زندگی رو باید زندگی کنیم؛ با همۀ سختی‌هاش.
اگر بفهمیم این دنیا مکانی برای آسایش نیست، سختی‌هاش رو بهتر می‌فهمیم و تحمل می‌کنیم.
خیلی اوقات باید فریاد نزد؛ فقط سکوت کرد؛ و سپرد به خدا و صبوری خودمان.
مگر راه دیگری هست جز این؟
گاهی اوقات وقتی مسائلی رو در زندگی بهش برمی‌خوریم، تازه می‌فهمیم چرا مولا علی علیه‌السلام فرمود این دنیا ارزشش اندازۀ آب بینی یک بز🐐 هم نیست!
فکرش رو بکن: آب بینی یک بز!🐐 ما آب بینی خودمان را هم وقتی ببینیم زیاد حال جالبی پیدا نمی‌کنیم؛ چه برسد به آب بینی یک حیوان.
فقط باید قربان مولا علی علیه‌السلام بشوم که چقدر عمیق سخن فرمود که مسیحی و یهودی رو هم به تحسین خودش واداشت.
دلتنگی‌های این دنیا رو زیاد جدی نگیر! همشون اندازۀ آب بینی یک بز هم ارزش ندارد!
