اگر می‌بینیم جامعه‌ای پیشرفت می‌کند، باید به اساتید و معلمانی که در تربیت آن نسل تلاش می‌کنند، نگاه کنیم.
امروز کلیپی رو از یکی از هنرمندان کشور(متخلص به داش فرید صلواتی) تماشا می‌کردم که کتاب دستور زبان فارسی سال سوم و چهارم دبیرستان رو نشان می‌دادند که مربوط به حدود 60سال پیش بود؛ مولفین این کتاب رو فقط نگاه کنیم:
عبدالعظیم قریب، ملک الشعرای بهار، بدیع‌الزمان فروزان‌فر، جلال همایی، رشید یاسمی(اساتید دانشگاه).
نکتۀ ظریفی رو این هنرمند گرامی اشاره داشتند: وقتی چیزی رو برای ارائه به این نسل جدید نداریم، چه انتظاری داریم که این نسل، نسل پویا، انسانی و تربیت یافته باشند؟ به خود بیاییم!
و به راستی چه نکتۀ ظریفی! وقتی محتوایی ارزشمند رو برای ارائه به این نسل جدید نداریم، انتظار داریم گوشی موبایل و تلف کردن عمرشون در پاساژ و تفریحات بی‌ثمر رو رها کنند و به توسعۀ فردی خودشون بچسبند؟
و وقتی جامعه ای پیشرفت نمیکنه هم باز باید برگردیم به همون معلمین