امروز مطالبی را در خصوص نظریه پولطلا مطالعه می‌کردم. چیزی که من از این نظریه برداشت کردم، بیشتر یک مدینۀ فاضلۀ مالی از اقتصاد یک کشور هست تا یک راهکار اجرایی فراگیر و همه جانبه.
نیت ارائه دهندگان این نظریه حداقل بد به نظر نمی‌رسد؛ اما سؤال اینجاست: آیا در همۀ ابعاد مالی سیستم اقتصادی کشور قابل اجراست؟ اگر بله، پس چرا اجرا نمی‌شود؟
الآن که دارم این سطور را می‌نویسم، چشمانم از شدت خستگی و کم‌خوابی دارد می‌سوزد.
✍🏻 امشب زمانی که می‌خواستم فایل ویدئویی آموزشی را روی تلویزیون با فلش تماشا کنم، اتفاقی ثانیه‌هایی روی شبکۀ ifilm افتاد و سکانس پایانی سریال ماندگار روزی روزگاری با بازی همیشه جاودان خسرو شکیبایی مشغول نمایش بود.
دوستی و رفاقت‌های قدیمی بسیار باارزش است؛ اما اسمش روی خودشان هست: دوستی و رفاقت‌های قدیمی.
ما هیچ وقت نمی‌تونیم برای همۀ کارهایی که دلمان می‌خواهد انجام دهیم، وقت داشته باشیم؛ اما همیشه برای کارهایی که برای ما اولویت دارد، زمان هست.
آیا این کارها را درست شناخته‌ایم؟
من کسی رو که می‌گوید 24ساعت زمان هم کم است، دوریال قبول ندارم؛ چرا؟ چون عدم برنامه‌ریزی خود را به عوامل بیرونی نسبت می‌دهند و بعد گلایه دارند چرا زمان نیست.
همیشه زمان هست؛ این ما هستیم که تعیین می‌کنیم چگونه زمان را برای زندگی خود مدیریت کنیم.
