سجاد رحیمی مدیسه

روزی چند بار به این فکر می‌کنید که یگانه‌اید؟
که از ابتدای جهان تاکنون هیچ‌کسی مثل شما وجود نداشته؟
روزی چند بار به صدای منحصربه‌فرد خودتان گوش می‌کنید؟
گاهی از آدم‌ها دلخور می‌شوم، حوصله‌‌ام سر می‌رود، از کندی‌شان، کم‌کاری‌شان. ولی لذت می‌برم از اینکه همه متفاوت‌اند، همه ذهن و جسم یگانۀ خودشان را دارند.
هیچ دو نفری شبیه به هم نیستند، معجزه نیست؟
این تنوع در من حس خلاقیت و نوآوری را زنده می‌کند.
گاهی که توی کافه و خیابان به چهرۀ مردم خیره می‌شوم، از این‌همه تنوع چهره‌ها کیف می‌کنم. کاش همۀ ما همراه با چهرۀ متفاوتی و ظاهر متفاوتی که داریم سعی نمی‌کردیم فکرمان را همرنگ بقیه کنیم.
باید خاک‌وخلی را که سال‌های سال تربیت و تحصیل و جامعه روی ذهنمان نشانده کنار بزنیم. باید باورهای کهنه و کلیشه‌ها را کنار بزنیم و مثل بیرون کشیدن الماس از دل سنگ‌ها، صدای منحصربه‌فرد خودمان را کشف کنیم.
اصلاً بیاید چند ده بار اثرانگشت خودمان را روی یک کاغذ بزنیم و بکوبیم روی دیوار اتاقمان؛ تا به ما یادآوری کند یگانه و بی‌نظیریم تا روز به روز بیشتر خودمان باشیم، چه در فکر و چه در عمل.