امروز مطالبی را در خصوص نظریه پولطلا مطالعه می‌کردم. چیزی که من از این نظریه برداشت کردم، بیشتر یک مدینۀ فاضلۀ مالی از اقتصاد یک کشور هست تا یک راهکار اجرایی فراگیر و همه جانبه.
نیت ارائه دهندگان این نظریه حداقل بد به نظر نمی‌رسد؛ اما سؤال اینجاست: آیا در همۀ ابعاد مالی سیستم اقتصادی کشور قابل اجراست؟ اگر بله، پس چرا اجرا نمی‌شود؟
الآن که دارم این سطور را می‌نویسم، چشمانم از شدت خستگی و کم‌خوابی دارد می‌سوزد.
✍🏻 امشب زمانی که می‌خواستم فایل ویدئویی آموزشی را روی تلویزیون با فلش تماشا کنم، اتفاقی ثانیه‌هایی روی شبکۀ ifilm افتاد و سکانس پایانی سریال ماندگار روزی روزگاری با بازی همیشه جاودان خسرو شکیبایی مشغول نمایش بود.
دوستی و رفاقت‌های قدیمی بسیار باارزش است؛ اما اسمش روی خودشان هست: دوستی و رفاقت‌های قدیمی.
با شرافت زندگی کردن، هزینه دارد. اصلاً مگر ممکن است بدون داشتن شرافت، زندگی ارزشمندی داشت؟
ما انسان‌ها اگر می‌خواهیم انسان باشیم و انسان بمانیم و رسم آدمیت را به جا بیاوریم، باید در جاهایی هزینه کنیم و حتی آسیب ببینیم تا بتوانیم گوهر درونی انسانیت را در خودمان حفظ کنیم.
مال حلال به دست آوردن و سر سفرۀ خانواده و خود بردن هم از مصداق‌های باشرافت زندگی کردن هست.
شاید خیلی از جاها مجبور باشیم از امتیازات و جذابیت‌هایی به خاطر همین ارزش چشم بپوشیم؛ اما اطمینان داشته باشیم ارزشش را دارد و خدا در جایی برایمان جبران می‌کند.
