سجاد رحیمی مدیسه

1. سقراط: «زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد.»
سقراط معتقد بود که خود‌اندیشی و درون‌نگری برای یک زندگی معنادار و شاد ضروری است. با بررسی باورها، ارزش‌ها و اعمال‌مان، درک عمیق‌تری از خود به دست می‌آوریم و می‌توانیم انتخاب‌هایمان را با ماهیت واقعی‌مان هماهنگ کنیم. این خودآگاهی به ما این امکان را می‌دهد که صادقانه زندگی کنیم و اهداف خود را محقق کنیم.
 
2. افلاطون: «شجاعت این است که بدانیم از چه چیزی نباید ترسید.»
افلاطون دریافت که ترس اغلب ما را از پیگیری رویاهایمان و داشتن زندگی شاد باز می‌دارد. شجاعت واقعی در شناسایی ترس‌های غیر منطقی و یادگیری غلبه بر آن‌ها نهفته است. با رویارویی با ترس‌های خود با خرد و تشخیص، می‌توانیم چالش‌ها را بپذیریم، ریسک‌های حساب‌شده را پذیرا باشیم و از لحاظ فردی رشد و برتری داشته باشیم.
 
3. ارسطو: «خوشبختی به خودمان بستگی دارد.»
ارسطو معتقد بود که خوشبختی نتیجه شرایط بیرونی نیست، بلکه محصول انتخاب‌ها و اعمال خود ماست. ما با پرورش فضیلت‌هایی مانند مهربانی، صداقت و شجاعت شخصیت خود را شکل می‌دهیم و شرایط شادی پایدار را ایجاد می‌کنیم. ارسطو تأکید کرد که مسئولیت شخصی و تسلط بر خود کلید یک زندگی کامل است.
 
4. اپیکتتوس: «خردمند‌ کسی است که برای چیزهایی که ندارد غمگین نمی‌شود، بلکه برای چیزهایی که دارد خوشحال می‌شود.»
اپیکتتوس، فیلسوف رواقی، معتقد بود که خوشبختی واقعی در پذیرش و قدردانی از آنچه در لحظه حال داریم نهفته است. با تمرین شکرگزاری و تمرکز بر نعمت‌های خود، دیدگاه خویش را از کمبود به فراوانی تغییر می‌دهیم. این طرز فکر ما را از تعقیب دائمی دارایی‌های مادی رها می‌کند و به ما امکان می‌دهد در شادی‌های ساده زندگی رضایت پیدا کنیم.
 
5. اپیکور: «آنچه را که داری با آرزوی چیزی که نداری خراب نکن.»
اپیکور بر اهمیت اعتدال و سادگی در جست‌وجوی خوشبختی تاکید داشت. او نسبت به امیال بیش از حد و اشتیاق مداوم برای بیشتر هشدار می‌داد. با یافتن رضایت از آنچه در حال حاضر داریم، از چرخه نارضایتی همیشگی اجتناب می‌کنیم و می‌توانیم احساس آرامش و هماهنگی را تجربه کنیم.
 
6. هراکلیتوس: «تغییر تنها امر ثابت است.»
هراکلیتوس طبیعت دائماً در حال تغییر زندگی را تشخیص داد و ما را تشویق کرد که آن را در آغوش بگیریم. او به جای مقاومت یا ترس از تغییر، توصیه کرد که خود را با آن تطبیق دهیم و از این روند لذت ببریم. با پذیرش ناپایداری زندگی، می‌توانیم با ریتم‌های طبیعی جریان داشته باشیم و زیبایی، رشد و فرصت‌های جدید را در هر لحظه کشف کنیم.
 
7. زنون: «خوشبختی یعنی جریان خوب زندگی.»
زنون، بنیانگذار رواقی‌گری، معتقد بود که خوشبختی از زندگی هماهنگ با طبیعت و پذیرش جزر و مد حیات ناشی می‌شود. با تمرین انعطاف‌پذیری، خودکنترلی و آرامش عاطفی، می‌توانیم چالش‌ها را بدون اینکه تحت فشار قرار بگیریم، پشت سر بگذاریم. زنون معتقد بود که یافتن رضایت در لحظه حال و هماهنگ کردن اعمال‌مان با فضیلت، کلید یک زندگی خوب و رضایت‌بخش است.
 
8. دیوژن: «ما دو گوش و یک زبان داریم تا بیشتر گوش کنیم و کمتر صحبت کنیم.»
دیوژن بر اهمیت گوش دادن فعال و ارتباط واقعی تاکید داشت. با حضور کامل در تعاملات خود، نشان دادن همدلی و تلاش برای درک دیگران، می‌توانیم ارتباطات عمیق‌تری را تقویت کنیم و روابط معنادار را پرورش دهیم. از طریق گوش دادن، ما از دیدگاه‌های مختلف آگاه می‌شویم و درک خود را از جهان گسترش می‌دهیم و به رشد و شادی شخصی خود کمک می‌کنیم.
 
9. فیثاغورث: «همیشه راهی را انتخاب کنید که بهترین به نظر می‌رسد، هر چند دشوار باشد. عرف به‌زودی آن را آسان و قابل‌قبول خواهد کرد.»
فیثاغورث افراد را تشویق می کرد که راه خودشان را دنبال کنند، حتی اگر چالش‌هایی پیش پایشان قرار بگیرد. او معتقد بود که با وفادار ماندن به ارزش‌ها و شهود خود، می‌توانیم موانع را پشت سر بگذاریم و بر مشکلات غلبه کنیم. از طریق پشتکار و اراده، ما زندگی‌ای را ایجاد می‌کنیم که با خود واقعی ما همسو و به رضایت و خوشبختی شخصی منجر می‌شود.
 
10. مارکوس اورلیوس: «برای ایجاد یک زندگی شاد، به اندکی نیاز است؛ همه چیز در درون خود شماست، در طرز فکر شما.»
مارکوس اورلیوس، تحت تأثیر فلسفه رواقی، بر قدرت ذهنیت ما در شکل دادن به شادی ما تأکید کرد. او معتقد بود که شرایط بیرونی کمتر از نگرش و دیدگاه درونی ما اهمیت دارد. با پرورش افکار مثبت، تمرین شکرگزاری و تمرکز بر آنچه تحت کنترل ماست، می‌توانیم در هر شرایطی رضایت و شادی پیدا کنیم.
 
منبع: 
https://greekcitytimes.com/2023/07/07/ancient-greek-philosophers-guide-to-happiness/