بیشتر آدم‌ها وقتی به آینده می‌اندیشند، رؤیای زندگی شادتر و موفق‌تری را در سر می‌پرورانند.
اما پدیده‌ای قابل‌توجه وجود دارد:
وقتی همین آدم‌ها به گذشته و وقایعی که شخصیت‌شان را شکل داده‌اند فکر می‌کنند، کمتر از شادی و خوشبختی حرف می‌زنند.
در این لحظات، معمولاً از سخت‌ترین امتحان‌ها و رنج‌ها یاد می‌شود.
هدف بسیاری از ما رسیدن به شادی است، اما آنچه واقعاً ما را می‌سازد، رنج‌هایمان است.
برای بیشتر ما، رنج‌کشیدن به‌خودی‌خود ارزشی ندارد. همان‌طور که شکست گاهی فقط شکست است ، نه مقدمه‌ای برای تبدیل شدن به استیو جابز بعدی، رنج نیز می‌تواند صرفاً ویران‌گر باشد.
چیزی که رنج را معنا می‌بخشد، پیوند آن با هدفی بیرون از خود ماست.
اگر رنج به عنوان بخشی از یک فرآیند بزرگ‌تر درک نشود، تنها به تحلیل روان، تردید، پوچ‌اندیشی و سرخوردگی خواهد انجامید.
کتاب «جاده شخصیت» نوشته‌ی دیوید بروکس، نویسنده، تحلیل‌گر و ستون‌نویس سرشناس نیویورک تایمز است؛ کسی که همواره دغدغه‌ی اخلاق، فرهنگ و معنای زندگی در جهان معاصر را داشته.
در این اثر، بروکس ما را به بازنگری در درک‌مان از "خود" دعوت می‌کند.
او با استفاده از روایت‌هایی برگرفته از زندگی افراد واقعی، از ضرورت بازشناسی ضعف‌ها، فروتنی و پایبندی به ارزش‌های بنیادین انسانی سخن می‌گوید.
جاده شخصیت پاسخی است به بحران هویتی انسان امروز؛ تلاشی برای بازگرداندن مفاهیمی چون خدمت، ازخودگذشتگی و معنا به قلب زندگی ما.
