عاقبت بخیری

✍🏻 امشب زمانی که می‌خواستم فایل ویدئویی آموزشی را روی تلویزیون با فلش تماشا کنم، اتفاقی ثانیه‌هایی روی شبکۀ ifilm افتاد و سکانس پایانی سریال ماندگار روزی روزگاری با بازی همیشه جاودان خسرو شکیبایی مشغول نمایش بود.

ارزش دوستی و رفاقت‌های قدیمی

دوستی و رفاقت‌های قدیمی بسیار باارزش است؛ اما اسمش روی خودشان هست: دوستی و رفاقت‌های قدیمی.

اهمیت مال حلال در موفقیت و عاقبت بخیری در زندگی

با شرافت زندگی کردن، هزینه دارد. اصلاً مگر ممکن است بدون داشتن شرافت، زندگی ارزشمندی داشت؟

ما انسان‌ها اگر می‌خواهیم انسان باشیم و انسان بمانیم و رسم آدمیت را به جا بیاوریم، باید در جاهایی هزینه کنیم و حتی آسیب ببینیم تا بتوانیم گوهر درونی انسانیت را در خودمان حفظ کنیم.

مال حلال به دست آوردن و سر سفرۀ خانواده و خود بردن هم از مصداق‌های باشرافت زندگی کردن هست.

شاید خیلی از جاها مجبور باشیم از امتیازات و جذابیت‌هایی به خاطر همین ارزش چشم بپوشیم؛ اما اطمینان داشته باشیم ارزشش را دارد و خدا در جایی برایمان جبران می‌کند.

 

این دنیا هیچ وقت جای آرامش نیست؛ خیالت راحت!

با سند و مدرک خوندم و تو همۀ سال‌های زندگیم بهم ثابت شده که: در این دنیا اساساً آسانی و آرامش وجود نداره! این دنیا با بلا و سختی آمیخته شده؛ طوری که اصلاً ازش گریزی نیست؛ تا آخرین روزی که هستی و نفس می‌کشی، رنج هست و دل‌مشغولی!

دوبیتی من در خصوص قلم

بعد از مدتها، دو بیت الهام شد: