1. لیونل مسی نشان داد ارزش‌آفرینی و حس لذت بردن برای آدم‌هاست که می‌تونه موفقیت‌ها رو ارزشمندتر بکنه؛ تا جایی که این خلق انقدر بزرگ می‌شه که باعث می‌شه روی پول ملی کشورت هم حک بشی.
2. قطر اولین تیمی بود که حذف شد؛ قطعاً موقعی هم که میزبانی رو گرفت، می‌دونست قهرمان نمی‌شه؛ اما دلیل چه بود؟ ارزش‌هایی که این جام جهانی به کشور قطر داد. 5 تا 29 آذر، جستجوی نام کشور قطر، سیر صعودی عجیبی در گوگل داشته است.
3. جدای مباحث رسانه‌ای و تبادل‌های قدرتی که در فرآیندهای جام جهانی فوتبال انجام می‌شه و اصلاً همین تجارت و بیزینس‌هاست که باعث شده فیفا تصمیم بگیره دور بعدی جام جهانی رو با 48تیم برگزار بکنه، نکته‌ای رو دربارۀ خودمون یادمون نره: نگاهی به کارهایی که انجام می‌دیم بندازیم و دستاوردهایی که از خودمون خلق می‌کنیم:
- چقدر از این کارها، ارزش‌آفرینی می‌کنه برای سایر آدم‌ها؟
- بعد از مُردنِ ما، آیا این دستاوردها چیزی به داشته‌های سایر آدم‌ها یا اطرافیان ایجاد می‌کنه؟
نکتۀ مهم دیگه این هست که شاید خیلی‌ها در تب و تاب جام جهانی(و یا هر فینال دیگر یا موفقیت‌های بزرگ یک چهرۀ خاص در ورزش یا هنر) آرزو بکنند کاش جای اون آدم بودند؛ اما یادمون نره:
مقایسه کردن خودمون با دیگران، بزرگترین توهین هست که ما در حق خودمون انجام می‌دیم. پس خودت رو با لیونل مسی مقایسه نکن که بعد افسردگی بگیری و بگی: من هیچی نشدم!
بلکه ببین با شرایط و توانمندی‌هات، چه چیزی رو به این دنیا و زندگی آدم‌ها می‌تونی اضافه کنی.
