بررسی شاخص‌ها و تربیت رهبران تحول‌آفرین در سازمان‌های ایرانی، عنوان مقاله‌ای بود که در سال 1397 به سومین کنفرانس ملی اقتصاد، مدیریت و حسابداری ارائه دادم.
بخشی از چکیدۀ مقاله:
در جهان دانش‌محور کنونی، قابلیت‌های سازمانی بر اساس دانش و سرمایۀ فکری افراد و تیم‌هاست و سازمان‌ها خواسته یا ناخواسته به سمتی حرکت می‌کنند که رهبران، جای مدیران را می‌گیرند تا بتوانند ارزش افزوده برای باقی ماندن در اقتصاد جدید خلق کنند. از سوی دیگر، ما در دوره‌ای که سیستم‌های کسب‌وکار(اعم از دولتی یا خصوصی) به شکل افزایشی توسط رقابت‌های محیطی به رقابت فراخوانده می‌شوند، چاره‌ای جز تمرکز بر رهبری نداریم. رقابت شدید در بازارهای بین‌المللی نیازمند سازمان‌هایی است که رقابت‌جویی را بهره‌وری می‌دهند. در محیط صنعتی امروز ایران نیز، صرفاً برخوردار بودن از مهارت‌هاى مدیریتى براى موفقیت یک مدیر کافى نیست، بلکه مدیران باید شناختى اساسى از تفاوت میان «مدیریت» و «رهبری» داشته باشند و بدانند چگونه این دو فعالیت براى تحقق موفقیت سازمان باید با هم ترکیب شوند.
