یه دوش بگیرم بیام!
این عبارت فقط دوش 5دقیقه‌ای مانند دوش رفتن‌های زمان سربازی نیست؛ بلکه به معنای هدر رفت حجم عظیمی از آب شرب در فاضلاب هست.
من از بچگی با طشت آب در حمام از طریق مادرم آشنا شدم و بزرگ شدم و حمام رفتن رو این‌طور یاد گرفتم که فقط لحظۀ بیرون رفتن از حمام، یک دقیقه دوش بگیرم که اگر کفی بر بدن یا سر مانده، شسته شود و برود.
اما متأسفانه این فرهنگ در بین بسیاری از مردم نیست و وجود ندارد؛ خصوصاً در تهران و کلان‌شهرها که حجم حمام‌ها کوچک هست و افراد رغبت نمی‌کنند زیاد در حمام بمانند.
بنده خدایی چند سال پیش در گفتگو با یک خبرنگار گفت: بخش زیادی از هدررفت آب، به خاطر ضعف فرهنگی هست!
خیلی‌ها بهش خرده گرفتند و ناجوانمردانه، او را در رسانه‌ها کوبیدند؛ اما امروز وقتی در این شرایط خشکسالی عمیقاً رنج می‌کشیم که می‌بینیم آب باغچه و آب استحمام و ظرف شستن ما همان آب شرب ماست، به درستی آن حرف پی می‌بریم.
شاید حداقل فایدۀ نوشتن این مطلب این باشد که فرهنگ استفاده از طشت در حمام رفتن، باعث صرفه جویی در مصرف آب شود؛ این مقدار صرفه‌جویی را در حجم میلیون‌ها نفر، دست کم نگیرید و لطفاً این توجیه اشتباه آورده نشود که عمدۀ مصرف و هدررفت آب در صنعت و کشاورزی هست!
آیا باید کارد به استخوان برسد و برای آب خوردن و حمام نیز دچار مشکل شویم تا بفهمیم آب نیست؟!
سجاد رحیمی مدیسه، ۱۴۰۲/۰۵/۱۶
با تاسف، قدر آب رو نمی‌دونیم. همچنین حجم عظیمی از آب شرب و تصفیه شده در دست‌شویی هدر می‌ره.