سجاد رحیمی مدیسه

بهره‌وری و کیفیت در نویسندگی، اثر مستقیمی با دانش و تخصص ما به عنوان یک نویسنده دارد.

اگر می‌خواهیم کیفیت نوشته‌ها بالا و بهره‌وری آن در مسیر رشد باشد، راهی نداریم جز خلق متونی که به مخاطب برای حل مسائلش کمک کند.

بسیاری از محتواها به این دلیل شکست می‌خورند که راه حلی برای مشکل مخاطب و یا رفع نیازی از مجموعه نیازهای وی ندارند.

داستان‌های ما هستند که اعتماد رو رقم می‌زنند و این داستان باید مبتنی بر واقعیت و ویژگی‌های درست و حقیقی باشه؛ چه در خصوص محصول و چه در خصوص انسان یا تیمی از انسان‌ها.

رسالت نویسندگی نیز جز این نیست؛ یعنی بیان حقایق به طیف وسیعی از انسان‌ها.

وقتی متنی رو می‌نویسیم که قرار هست اساس و شالودۀ توضیح یک محصول، محتوای یک سایت و یا تهیه تصویر و ویدئویی باشه، باید از خودمان بپرسیم: آیا تمام محتوا بر اساس حقیقت است؟

داستانی که از دل بیرون بیاد و هدفش انسان باشه، بدون شک به موفقیت می‌رسه؛ و این نیازمند اتخاذ این رویکرد هست که فراتر از منافع تجاری صرف به نوشتن در فضای وب توجه کنیم.

تشخیص محتوای اسپم برای موتورهای جستجویی که به دنبال ارائه محتوای باکیفیت و قابل‌اعتماد هستند، جزو چالش‌های همیشگی به‌حساب می‌آید. این در حالی است که با پیشرفت فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی مانند چت‌بات‌ها، استفاده از محتوای تولید شده توسط این مدل‌های زبان با پیچیدگی‌های به‌خصوصی همراه شده است.

مادر همۀ محتواها، محتوای متنی است؛ حتی تصاویر و ویدئوها.

اگر می‌خواهیم محتواهای ما به راحتی قابل درک باشند، باید ببینیم دغدغۀ مخاطب و نیاز جامعه(مشتریان بالقوه) چه هست.

محتوا هوا کردن به لطف اینترنت و شبکه‌های اجتماعی کار سختی نیست؛ اما هر محتوایی را هوا کردن، ما را به نتیجۀ مطلوب نمی‌رساند. نتیجۀ مطلوب چیست؟ برای هر کسب‌وکار، این نتیجه متفاوت است؛ اما بدون شک، مقصد نهایی همه یکسان است: فروش.

تولید محتوا زمانی موفق است که فروش ناشی از نقاط تماس مشتری با محتواهای ما بهبود پیدا کند و بیشتر بفروشیم.

پس اگر یک تیم محتوا کارها را در دست بگیرند و فروش افزایش یابد، بدون شک این یک معیار موفقیت است؛ به ویژه در فروش‌های آنلاین و غیرحضوری.